Το φως του Ονόματος του Ιησού φωτίζει όλο το Σύμπαν… Μητροπολίτου Διοκλείας Κάλλιστου Ware

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη! Christ is risen! Truly He is risen! ХристосВоскрес! Воистину Воскрес! Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies! ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!

Μητροπολίτου Διοκλείας Κάλλιστου Ware

“Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.”

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: «Όταν το Άγιο Πνεύμα κατοικήσει μέσα στον άνθρωπο, ο άνθρωπος δεν σταματά να προσεύχεται επειδή το Πνεύμα θα προσεύχεται συνεχώς μέσα του. Τότε, ούτε όταν κοιμάται ούτε όταν είναι ξύπνιος θα αποκοπεί η προσευχή από την ψυχή του• μα όταν τρώγει κι όταν πίνει, όταν ξαπλώνει ή όταν εργάζεται, ακόμα κι όταν κοιμάται βαθειά η ευωδία της προσευχής θα εισπνέεται μέσα στην καρδιά του από μόνη της.»
Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν πως η δύναμη του Θεού είναι παρούσα στο Όνομα του Ιησού έτσι, ώστε η επίκληση αυτού του θείου Ονόματος να ενεργεί ως σημείο της ενέργειας του Θεού, προικισμένο με μυστηριακή χάρη. ” Το Όνομα του Ιησού, όταν βρίσκεται στην ανθρώπινη καρδιά, της μεταδίδει τη δύναμη της θέωσης … Λάμποντας μέσα από την καρδιά, το φως του Ονόματος του Ιησού φωτίζει όλο το Σύμπαν”. S. Bulgakov, The Orthodox Church, σσ. 170-171).
Η προσευχή του Ιησού αποδεικνύεται μεγάλη πηγή θάρρους και χαράς γι’ αυτούς που την προφέρουν συνέχεια, αλλά και γι’ αυτούς που τη χρησιμοποιούν περιστασιακά. Ας ξαναθυμηθούμε τον Προσκυνητή (Περιπέτειες ενός Προσκυνητή): Έτσι πορεύομαι τώρα, και επαναλαμβάνω ασίγαστα την Προσευχή του Ιησού, που μου είναι πολυτιμότερη και γλυκύτερη από καθετί άλλο στον κόσμο.
Μερικές φορές κάνω σαράντα τρία με σαράντα τέσσερα μίλια τη μέρα, και δεν αισθάνομαι πως περπάτησα καθόλου. Έχω τη συνείδηση μόνο του γεγονότος πως επαναλαμβάνω την προσευχή. Όταν με διατρυπάει το πικρό κρύο, αρχίζω να λέω την προσευχή πιο ζωηρά, και γρήγορα ζεσταίνομαι. Όταν αρχίζει να με βασανίζει η πείνα, καλώ πιο συχνά το Όνομα του Ιησού, και ξεχνώ την επιθυμία του φαγητού. Όταν αρρωσταίνω και με πιάνουν οι ρευματισμοί στην πλάτη και στα πόδια, συγκεντρώνω τις σκέψεις μου στην Προσευχή, και δεν προσέχω τον πόνο. Αν κάποιος με πληγώσει, αρκεί να σκεφτώ “Πόσο γλυκιά είναι η Προσευχή του Ιησού!” και ο πόνος και ο θυμός περνούν και ξεχνώ τα πάντα… Ευχαριστώ τον Θεό που καταλαβαίνω τώρα το νόημα των λέξεων που άκουσα στον Απόστολο – Αδιαλείπτως προσεύχεσθε (Α΄Θεσσαλ. 5, 17). Οι περιπέτειες ενός Προσκυνητού, σ. 26-8 – Τhe Way of a Pilgrim, σς. 17-18.

απόσπασμα από το βιβλίο “Ορθόδοξη Εκκλησία” του επισκόπου Κάλλιστου Ware

Κάθισμα Μεσοπεντηκοστής Ήχος πλ. δ’. Την Σοφίαν και Λόγον

Της σοφίας το ύδωρ και της ζωής αναβρύζων τω κόσμω, πάντας Σωτήρ, καλείς του αρύσασθαι, σωτηρίας τα νάματα· τον γαρ θείον νόμον σου, δεχόμενος άνθρωπος, εν αυτώ σβεννύει, της πλάνης τους άνθρακας· όθεν εις αιώνας, ου διψήσει, ου λήψει, του κόρου σου Δέσποτα βασιλεύ επουράνιε. Διά τούτο δοξάζομεν, το κράτος σου, Χριστέ ο Θεός, των πταισμάτων άφεσιν αιτούμενοι, καταπέμψαι πλουσίως τοις δούλοις σου.

Categories: ΕΛΛΗΝΙΚΑ, Προσευχές, orthodox | Permalink.