Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. ΣεραφείμΕρμηνεύοντας ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος το γεγονός της Αναλήψεως του Σωτήρος Χριστού και παρουσιάζοντας στο ποίμνιό του το μέγεθος αυτής της εορτής, που είναι το κόσμημα όλων των εορτών, λέγει συν τοις άλλοις και τα εξής χαρακτηριστικά: «Ποια λοιπόν είναι η σημερινή εορτή; Είναι σεπτή και μεγάλη και υπερβαίνει τον ανθρώπινο νου και είναι αντάξια της γενναιοδωρίας του Θεού που την καθιέρωσε. Γιατί σήμερα έγινε συμφιλίωση του Θεού με το ανθρώπινο γένος. Σήμερα διαλύθηκε η παλιά έχθρα και τελείωσε ο μακροχρόνιος πόλεμος. Σήμερα επανήλθε κάποια θαυμάσια ειρήνη που ποτέ δεν την περίμεναν προηγουμένως οι άνθρωποι. Γιατί ποιος θα έλπιζε ότι ο Θεός επρόκειτο να συμφιλιωθεί με τον άνθρωπο; Όχι επειδή ο Κύριος μισούσε τον άνθρωπο, αλλ’ επειδή ο υπηρέτης ήταν αδιάφορος· όχι επειδή ο Κύριος ήταν σκληρός, αλλ’επειδή ο δούλος ήταν αχάριστος»1.
Σεπτή και μεγάλη, συγχρόνως, η εορτή της Αναλήψεως.
Δεν είναι δυνατόν ο νους του ανθρώπου να ερμηνεύσει «το παράδοξο αυτό ιπποδρόμιο», κατά την έκφραση του Αγίου Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου2.
Γιατί απλούστατα έχουμε τη συμφιλίωση του Θεού με το ανθρώπινο γένος. Όχι γιατί ο Θεός έγινε εχθρός του ανθρώπου, αλλά ο άνθρωπος έστησε έχθρα κατά του Θεού. Έχουμε την ειρήνη του ουρανού και της γης, όχι γιατί ο Θεός ήθελε το κακό του ανθρώπου, αλλά ο άνθρωπος ήταν αδιάφορος απέναντι στο Θεό. Όχι γιατί ο κύριος ήταν σκληρός, αλλά επειδή ο δούλος ήταν αχάριστος.
Και αυτή η γιορτή μάς γεμίζει με πνευματική χαρά και ευφροσύνη γιατί ανοίγει τους «φεγγοτόκους ουρανούς»3 και μας φανερώνει «ξένην ημίν θέαν, την ημετέραν σάρκα επί θρόνου βασιλικού επηρμένην»4.
Είναι, πρώτον, αυτή η γιορτή μία ακόμη απόδειξη της θεότητος του Χριστού. «Ο άνω τω Πατρί συγκαθήμενος» γίνεται άνθρωπος διά φιλανθρωπίαν, προκειμένου να σώσει το ανθρώπινο γένος.
Ο Θεός κατεβαίνει στη γη και ντύνεται το ανθρώπινο φύραμα με μοναδικό σκοπό να θεραπεύσει το τραύμα του Αδάμ και δια του ιδίου αίματος και δια των ιδίων δακτύλων να υπογράψει την ελευθερία του ανθρώπου από τα δεσμά του θανάτου και της αμαρτίας. Ο Απόστολος Παύλος είναι χαρακτηριστικός: «Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη»5.
Η θεία Ανάληψη του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, δεύτερον, δεν φανερώνει μόνο τη θεότητα αλλά και την ύψιστη τιμή του ανθρώπου.
Αφού ο Χριστός «εύρε το απολωλός πρόβατο», αφού το έπλυνε μέσα στα νερά του Ιορδάνου, αφού το γέμισε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και το στόλισε με το χάρισμα της υιοθεσίας, τώρα το ανεβάζει μέχρι και αυτού του θρόνου της Θείας Μεγαλοσύνης.
«Την καταβάσαν φύσιν εις τα κατώτερα μέρη της γης υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας ανήγαγε»6, ψάλλει γεμάτος θαυμασμό ο ιερός υμνογράφος.
Γι’ αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα αναφωνήσει : «Αλλ’ εμείς, οι οποίοι φανήκαμε ανάξιοι για τη γη, σήμερα ανεβήκαμε στους ουρανούς· εμείς που δεν ήμασταν άξιοι να εξουσιάσουμε τη γη, ανεβήκαμε στην ουράνια βασιλεία, ξεπεράσαμε τους ουρανούς, αγγίξαμε το θρόνο του Θεού.
Και το γεγονός, που γι’ αυτό φύλαγαν τον παράδεισο τα Χερουβίμ, αυτό κάθεται σήμερα ψηλότερα από τα Χερουβίμ»7.
Και θα συμπληρώσει γεμάτος θαυμασμό: «Σε ποια φύση είπε ο Θεός “κάθου εκ δεξιών μου”; Σ’ εκείνη που άκουσε: “γη ει και εις γην απελεύση”.
Δεν ήταν λοιπόν αρκετό ότι ανέβηκε πάνω από τους ουρανούς;… Όμως ξεπέρασε τους αγγέλους… μέχρι που πλησίασε το θρόνο του Θεού… Δε βλέπεις πόση είναι η απόσταση από τον άδη μέχρι τη γη;
Και από τη γη πάλι μέχρι τον ουρανό; Και από τον ουρανό πάλι μέχρι τον ψηλότερο ουρανό; Και από εκείνον μέχρι τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους, τις ουράνιες δυνάμεις και μέχρι σ’ αυτόν το θρόνο του Θεού; Σ’ αυτήν όλη την απόσταση και σ’ αυτό το ύψος ανέβασε το ανθρώπινο γένος»8.
Αυτή η γιορτή μάς υπενθυμίζει, τρίτον, τη δική μας ανάληψη, σύμφωνα με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου: «αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα»9.
Όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά την οποία μας θυμίζει ο θεόπτης Πατέρας της Εκκλησίας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Όπως λοιπόν εκείνος έζησε και πέθανε και αναστήθηκε και αναλήφθηκε, έτσι κι εμείς ζούμε και πεθαίνουμε και θα αναστηθούμε όλοι, την ανάληψη όμως δεν θα την επιτύχουμε όλοι, αλλ’ εκείνοι μόνο για τους οποίους ζωή είναι ο Χριστός και ο θάνατος για χάρη αυτού κέρδος, εκείνοι που πριν από τον θάνατο σταύρωσαν την αμαρτία με τη μετάνοια και τον ευαγγελικό τρόπο ζωής· γιατί αυτοί μόνοι μετά την κοινή ανάσταση θα αναληφθούν και θα μεταφερθούν με νεφέλες προς συνάντηση του Κυρίου μέσα στον αέρα»10.
Ας Τον προσκυνήσουμε, λοιπόν, κι εμείς όπως οι μαθητές Του.
Ας προσπαθήσουμε να Τον βλέπουμε όχι με τα αισθητά μάτια, αλλά με τα μάτια της ψυχής.
Ας ειρηνεύουμε μέσα μας και μεταξύ μας.
Ας έρθουμε στο υπερώο που είναι ο νους, δηλαδή η καρδιά του ανθρώπου και προσευχόμενοι, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας για να επιτύχουμε και τον ερχομό του Παρακλήτου Πνεύματος.
Αμήν.
1 Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Εις την ανάληψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού – Ομιλία Α’», κεφ. 2, ΕΠΕ 36,207
2 Αγίου Επιφανίου Κύπρου, «Εις την ανάληψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», PG 43,480C
3 αυτόθι
4 αυτόθι
5 Τιμ. Β’ 3,16
6 Ιδιόμελο δ’ ήχου Λιτής Πέμπτης της Αναλήψεως
7 Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Εις την Ανάληψιν …», ένθ΄ ανωτ. 209.
8 ο.π., σελ. 215
9 Θεσ. Α’ 4,17
10 Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, «Εις την ανάληψιν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού – Ομιλία ΚΒ’», κεφ. 16, ΕΠΕ 10,67
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου